Just a drop of water in an endless stream {Alloira}

Door de grote wolk waterdamp die onder aan de waterval hing was de vacht van de wolf vrijwel helemaal doorweekt geworden. Echter was hij door de witte kleur ook vrijwel onzichtbaar. Iets wat hem wel beviel als hij ergens over wilde denken. Zijn rode ogen had hij gesloten aangezien Royal niet veel dreigingen verwachtte op deze plaats. Waar hij eigenlijk over dacht was voor hem zelf ook vaag. Voornamelijk over dagelijkse dingen maar ook over wat ingewikkeldere. Rustig bewoog Royal zijn oren wat op en neer. Door het geruis van de waterval klonk een zacht geluid. Het geluid was voor hem zacht, al moest het aardig hard zijn geweest om het hem te kunnen laten bereiken. Dat betekende dat het waarschijnlijk door een groter dier werd veroorzaakt. Rustig opende hij zijn rode ogen waarna Royal geruisloos overeind ging staan. Met langzame passen verliet hij de mistwolk om te worden verwelkomt door de droge lucht. "Hallo," zei het witte reutje tegen niemand in het speciaal. Dat kon ook niet aangezien zijn ogen nog even moesten wennen aan het licht. Hij was praktisch half blind op het moment.

Note: Hij zit naast de waterval maar bijna tegen het gesteente aan

Bij het naar beneden vallen van een aantal steentjes wist Royal waar de veroorzaker van het geluid was. Rustig draaide hij zich om zodat hij met zijn kop naar de waterval stond waarna hij omhoog keek. Ja hoor, een witte wolvin stond boven. Aangezien het een heel eind was kon Royal er niet bijzonder veel van zien. Een witte vlek in de vorm van een wolf, de zwarte neus en iets gelige ogen waren ook nog wel lichtelijk zichtbaar. "Wil je oppassen ja? Voor het zelfde was je naar beneden gedonderd en op m'n kop gevallen ofzo," bromde de wolf naar boven. Momenteel was hij niet zo op gezelschap gesteld. Het gruis van de steentjes in zijn vacht was ook niet al te plezierig.

Bij het horen van een niet zo vriendelijk klinkende stem schoten haar oren richting de plek waar het geluid vandaan kwam. Voorzichtig stapte ze weer naar de rand en tuurde naar beneden. Al snel ontmoette ze de blik van een andere witte wolf, een reu. ''H-het spijt me,'' stotterde ze wat beschaamd. Normaal was ze niet zo 'onderdanig' naar vreemde toe, maar dit was gewoon een hele domme actie. Niet gek dat de vreemdeling daar ook zo over dacht.
Voorzichtig wist ze via enkele stenen en rotsen naar beneden te komen, op de plek waar de witte wolf zat. Voorzichtig liep ze naar hem toe, haar hoofd iets buigend om nogmaals haar excuses te kunnen aanbieden. ''Het spijt me echt heel erg, het zal niet meer gebeuren.''

De witte wolvin die boven bij de waterval stond keek zoekend om zich heen. Het was duidelijk dat ze hem nog niet had gezien. ''H-het spijt me,'' zei ze zodra hun blikken kruiste. De wolf kwam behendig via een aantal stenen naar beneden gesprongen zodat ze bij hem stond. Royal keek toe hoe ze zich wat onderdanig gedroeg. Haar kop hield ze naar beneden terwijl ze haar excuses weer aanbood. ''Het spijt me echt heel erg, het zal niet meer gebeuren.'' Royal snapte niet waarom zo veel wolven hun excuses meerdere keren aanboden. In zijn ogen was één keer wel gewoon genoeg. "Mooi, waar was je überhaupt mee bezig?"

Terwijl ze wachtte op antwoord van de andere wolf was ze intussen maar gaan zitten. "Mooi, waar was je überhaupt mee bezig?" Vroeg de vreemdeling. Grinnikend haalde de witte wolvin haar schouders op. Als ze nu zou zeggen dat ze aan het jagen was zou hij vast denken dat ze een vreselijke jager was, terwijl dat eigenlijk heel erg mee viel. ''Ik was eh,'' ze kon nu maar beter een smoesje gebruiken, gewoon een klein leugentje om bestwil. ''Ik was op de vlucht voor een beer.'' Sprak ze, haar toon wat zelfverzekerder. ''Gelukkig heb ik hem af kunnen schudden, maar het scheelde niet veel.'' Trots zwiepte ze enkele keren met haar staart. Haar houding was inmiddels ook veranderd. Kin omhoog, en borst vooruit. Daar had ze zichzelf maar weer eens mooi uit gered.

''Ik was eh,'' begon de witte wolf waarna ze een seconde stil was. ''Ik was op de vlucht voor een beer.'' Vertelde ze vervolgens aan hem. De houding van de wolvin begon te veranderen naar zelfverzekerder terwijl ze praatte. ''Gelukkig heb ik hem af kunnen schudden, maar het scheelde niet veel.'' De wolvin stond inmiddels met kop ophoog, borst vooruit en een zelfverzekerde kwispel voor hem. Hoe snel een wolf van houding kon veranderen was ook apart. Ook snapte hij niet helemaal waar ze nou eigenlijk zo trots op was. "Het feit alleen al dat je het voor elkaar krijgt om door een beer achterna te worden gezeten zegt al genoeg vind je niet?" Zei hij rustig met een klein afkeurend grijnsje op zijn kop.

Grijnzend stond ze voor de neus van de witte reu. Trots was te lezen in haar ogen. "Het feit alleen al dat je het voor elkaar krijgt om door een beer achterna te worden gezeten zegt al genoeg vind je niet?" Antwoordde de witte reu. De trotse grijns veranderde al snel in een beschaamd grinnikje. Hij had ergens wel gelijk ja. En dan kwam het feit dat ze eigenlijk loog er ook nog eens bovenop. ''Je hebt gelijk,'' gaf ze licht teleurgesteld toe.

De trotse grijns van de wolvin betrok al snel. Een lichtelijk beschaamd grinnikje kwam van haar af. Blijkbaar zag ze nu zelf ook in dat het niet bepaald iets was om trots op te zijn. ''Je hebt gelijk,' gaf de witte wolvin toe. Er was een lichte toon van teleurstelling in haar stem te horen. Nou mooi ze snapte het in ieder geval. Royal schudde een keer met zijn vacht. Een half mistig wolkje kwam er vandaan. Door al die kleine druppeltjes water in de lucht was hij doorweekt geraakt, geweldig. "Denk na voor je iets trots gaat vertellen voortaan." Benadrukte het reutje haar fout ook nog eens lichtjes. Als ze het maar goed wist dat ze beter moest nadenken was het prima.

Pfft, de reu die ze was tegengekomen was nou niet bepaald een liefhebber van gezelligheid. Kom op zeg. En dan ook nog eens haar fouten benadrukken? Well, whatever. Het deed haar niet heel veel. Ze had haar eigen fout immers al ingezien. Dat schepje bovenop had ook niet echt een inpact op haar gevoel meer. Misschien moest ze reu eens een handje helpen. Op sociaal gebied was hij degene die wel een duwtje in de rug kon gebruiken. Een duwtje in de rug, dat gebruikte haar vroegere vrienden heel vaak. Ze wist nog niet precies wat het inhield, maar ze was er wel zeker van in welke zinnen je het kon gebruiken. Dan klonk ze nog eens wat intelligenter. Even heerste er een stilte, maar Al besloot al gauw om deze te verbreken. ''Ken je dat spreekwoord 'een duwtje in de rug kunnen gebruiken'? Want dat is iets wat jij nu ook wel kunt gebruiken,'' giechelde ze speels terwijl ze de wolf een vriendschappelijke duw geef. Iets wat misschien niet heel slim was. De duw was harder dan ze bedoelde, en gezien ze nog bij de waterval stonden hoopte ze niet dat de reu zijn evenwicht zou verliezen en erin zou vallen. Dan kon ze een vriendschap al helemaal vergeten.

Er hing een stilte, een stilte die Royal wel kon waarderen. Het teefje had echter andere plannen en verbrak de stilte. ''Ken je dat spreekwoord 'een duwtje in de rug kunnen gebruiken'? Want dat is iets wat jij nu ook wel kunt gebruiken,'' zei ze waarop de witte wolf een wenkbrauw optrok. Wat bedoelde ze daar nou weer mee? Een duw kwam tegen zijn flank, harder dan verwacht aangezien het een vriendschappelijk duwtje was. Royal zette een stap opzij waardoor hij dichter bij de waterval kwam te staan. Te dicht. Een guts water kwam over hem heen, die hem nog doorweekter maakte dan dat hij al was. Met een flinke sprong maakte hij dat hij weg kwam bij het water. Straaltjes water liepen over zijn witte vacht naar beneden. Nu zijn vacht zo plat op zijn lijf lag waren zijn spieren goed te zien. Vrijwel meteen schudde hij het water uit zijn vacht, waardoor hij ook meteen op een pluizenbol leek. Al zijn vacht stond overeind door het schudden. "Geweldig nu lijk ik een wandelende paardenbloem." Mompelde hij op een chagrijnige toon tegen zichzelf. Royal wendde zich weer tot de wolvin die nog bij de waterval stond. "Was dat nou écht nodig?" Zei hij met een lichtelijk geïrriteerde toon in zijn stem.

OOC: I need a sheet...