Hold my hand, i'll take you to the dead end

Aantal berichten : 26 IC berichten : 9

De blauwe ogen van Shula gleden langs het glinsterende oppervlakte van het water. De zon weerspiegelde erin, het was erg zonnig. Je kon vrijwel geen enkele wolk zien in de lucht. Maar erg warm was het niet. Sneeuw lag op de oever, op de bomen, op de stenen. Overal, kon je wel zeggen. Enkele glinsterende sneeuwvlokken vielen uit de lucht. Maar het weer was om te genieten. Het was dan ook rustig, dus het was zeker een plek waar Shula eventjes kon verblijven. Er waren geen vervelende vogels, die je wakker tetterden, er waren geen wolven, welken op je nest gingen staan terwijl je sliep, er was gewoon alleen rust. En die kou, ja dat moest je er dan maar voor over hebben. Een zucht verliet de neus van de zittende teef. Haar blauwe, koude ogen keken naar het glinsterende water. Het maakte haar drukke brein rustig. Ze had drukke hersenen. Er was altijd wel iets bezig daarboven. Maar dit soort momenten maakten haar rustig. Sommige wolven hadden last van drukke hersenen met weinig wolven om zich heen, omdat ze dan na konden denken, maar bij Shula was het andersom. Ze voelde zich verdrukt bij veel wolven. Bij één wolf soms eigenlijk al. Maar als ze dan rustig kon nadenken, alles op een rijtje kon zetten, werd ze zelf ook rustiger. En dat was nou hetgeen, wat Shula weer blijer maakte. Als ze drukke hersenen hard, kon ze gestrest raken en dan was ze echt een bitch. Maar als ze rust had, dan was ze een vrij tolerante teef. Naja. Meestal.

- Royal!

Met lange passen bewoog de witte wolf tussen de bomen. De lichtstralen die tussen de takken door vielen lieten zijn vacht net zo wit kleuren als de verse sneeuw. Het patroon van licht op zijn witte vacht veranderde continu. Zijn tempo lag hoog, hij moest inmiddels echt zorgen dat hij op tijd terug zou zijn. Royal zou echter nog eerst een stop moeten maken bij de rivier om wat te drinken. Daar was hij momenteel dan ook naar op weg. Bij zijn aankomst merkte het reutje echter dat hij niet de enige aanwezige was. Een bruine wolvin stond bij het water. Op zijn dooie gemakje wandelde Royal naar de waterkant, gaf de wolvin een begroetend knikje, en begon met drinken.

Aantal berichten : 26 IC berichten : 9

Algauw drong de geur van een andere wolf de neus van Shula binnen, waardoor ze geïnteresseerd - en misschien een beetje geïrriteerd, opkeek. Het was uiteraard wel te verwachten, dat er wolven naar een rivier kwamen. De enige goede plekken om te drinken waren rivieren. En daarnaast was het ook niet haar rivier, dus moest ze het maar gewoon accepteren. Haar blauwe ogen keken langs de oever en algauw kwam er een andere wolf in haar buurt staan. Ze keek strak naar de reu, welke haar begroette door middel van een knikje. Ze bleef hem aankijken. Haar staart hing stak naar beneden, maar een echte vijandige houding had ze niet. Ze keek hem gewoon aan, haar houding was eerder wat gespannen. Maar algauw besloot ze ook maar te knikken, als begroeting. Het ging wel iets langzamer en twijfelachtiger, maar uiteindelijk kwam er toch een begroeting uit. Maar de reu was al omgedraaid om te drinken, dus had haar vast niet gezien. "Hey," sprak ze dan maar. Dan was het in elk geval duidelijk dat zij hem ook begroette. Jep. Ze was best wel awkward met anderen.

Ik hoop dat je er wat mee kan, kmoet inkomen haha. { } 566 { } Royal

Golfjes bewogen over het wateroppervlak vanuit de plaats waar zijn tong keer op keer het water raakte tijdens het drinken. Tenzij de wolvin van plan was iets tegen hem te zeggen zou hij haar waarschijnlijk compleet negeren. Royal had immers geen tijd voor leuke gesprekjes, hij moest terug. "Hey," hoorde hij de wolvin na enkele secondes toch zeggen. Even stopte hij met drinken, keek haar schuin aan, en vervolgde weer met het naar binnen werken van het water. Na het drinken hief hij zijn kop naar de lucht. "Als je toch een gesprek begint wees dan fatsoenlijk en stel je voor. Mijn naam is Royal, aangenaam." Zei hij met een zeer lichte toon van irritatie in zijn zware stem. Een van de weinige dingen die hem iets uitmaakte waren manieren, gewoon simpelweg beleeft zijn.

Aantal berichten : 26 IC berichten : 9

Toen de reu met een stem gevuld met irritatie haar probeerde op haar plek te zetten, rezen haar nekharen vrijwel meteen omhoog. "Als je toch een gesprek begint wees dan fatsoenlijk en stel je voor. Mijn naam is Royal, aangenaam." klonk er. Pardon? Dit was al iets wat Shula irriteren kon. Hij moest blij zijn dat ze überhaupt iets tegen hem zei, hij moest echt niet gelijk verwachten dat ze gelijk alles aan hem vertelde. Ze snoof zachtjes en hief haar neus wat omhoog, maar zei niets. Wie dacht hij wel niet wie hij was?! Zo liet Shula zich niet behandelen. Zij was super fatsoenlijk, vond ze zelf. Ze kon ook nog minder beleefd zijn en hem gewoon helemaal negeren. Echt, deze soort wolven haalden het slechte in Shula naar boven. Ze was al niet echt geweldig met anderen en dan ook nog proberen haar maniertjes bij te brengen. Tss.. Nog kort keek Shula hem aan, maar ze wist zich in te houden. "Shula is de naam, aangenaam," klonk er met tegenzin, al wist ze deze te onderdrukken door haar zachtaardige stem. Toch klonk het 'aangenaam' anders dan de rest. Maar je zag duidelijk aan haar houding dat ze gespannen was. En ook een klein beetje geïrriteerd. Haar nekharen waren alweer omlaag gegaan, maar haar blauwe ogen keken nog naar de reu en haar neus stak nog lichtjes in de lucht. Nee, dit vond ze niet acceptabel. Hij was geen koning of zo.

't zit in Shula's karakter, sorreh. { } 244 { } Royal

Rustig bleef de witte wolf door drinken. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe de wolvin haar kop had geheven en niet al te vrolijk leek te zijn met zijn commentaar. Het deed hem niets, het was enkel de waarheid en hij had het bovendien toch al gezegd. Daar kon hij niets meer aan veranderen en hij was het type niet om zijn verontschuldigingen aan te bieden. "Shula is de naam, aangenaam," zei de bruine wolf uiteindelijk. Enkele secondes daarna stopte Royal met drinken en boorde een blik met zijn rode ogen in de ogen van de wolvin. "Aangenaam Shula," zei hij op een toon die duidelijk maakte dat ze hem niet helemaal beviel. Hij had toch niets te verliezen dus waarom zou hij het niet duidelijk maken dat de irritatie wederzijds was.