The hour of the wolf [Aanmelding Paramount]

Dat hij dit überhaupt deed. De wolf die al zo lang als hij kon herinneren solidair was, stond op het punt zijn bek open te trekken en er een langgerekte huil uit te laten komen om aandacht te trekken voor een leader van een pack. Het was alsof Mider gek was geworden. Maar de wolf had er lang over nagedacht, er misschien ook wel een slapeloze nacht van gemaakt. Zijn massieve poten kneedde zachtjes de grond onder hem, nerveus? Nee dat was hij zeker niet. Misschien een beetje, maar Mider negeerde het. Hoe kon hij, een reusachtige wolf, hij was niet echt reusachtig maar duidelijk wel groter dan een gemiddelde wolf, nerveus zijn? Dat hoorde niet bij hem. Even ontblootte hij zijn tanden maar wachtte nog steeds met zijn huil.
De reden dat Mider had besloten zich aan te sluiten bij een pack was omdat hij zich alleen begon te voelen. Tot nu toe had hij maar een ander dier ontmoet en dat was niet bepaald een geweldige ontmoeting geweest en daarna was de wolf compleet alleen geweest. Hij hoefde niet altijd in gezelschap te zijn, zolang hij maar een paar wolven om zich heen had waar hij mee kon socialiseren. Misschien zou hij het wel tot een hoge rang schoppen, al betwijfelde Mider dat. Echter zou het een geweldige tijd dan zijn. Beesten rond commanderen, meer macht hebben dan een normale wolf. Hij zou er van genieten.
Nu was het echt schemerig geworden, rond de avond. Ergens was nog een verlaten vogel aan het fluiten en het was windstil. Mider hief zijn kop naar de hemel waar al een paar sterren waren verschenen, en niet een langgerekte, lage huil horen. Het was luid en duidelijk hoorbaar voor Ace, de roedelleider. Mider had het geduld hiervoor en ging op de plek zitten waar hij zojuist had gehuild. Zijn staart lag achter hem en de grote witte wolf bleef met zijn gele ogen vooruit staren en wachten tot de leider tevoorschijn zou komen.

Hij hoefde niet erg lang te wachten, de leider verscheen snel. Mider merkte al dat de andere wolf onder de indruk van hem was. Van wat? Hij had nog niets laten zien, het beest wist nog niets van hem. Misschien door zijn grootte, tuurlijk, dat moest het wel zijn. Mider kon geen andere reden bedenken dan dat. Ergens maakte hem dat trots. Normaal zou hij de onderdanige moeten zijn voor de leider, in dit geval Ace, maar de rollen leken omgedraaid te zijn. De gele ogen volgde elke pootstap van Ace, misschien zat er een test aan vast, misschien zou hem wel aanvallen. Mider had dit soort dingen nog nooit gedaan en had geen idee wat hij moest verwachten. "Paramount trekt je aan, eh?" Waren de eerste woorden van de andere wolf, die ook licht van kleur was. Mider wist niet goed wat hij hier op moest zeggen en knikte alleen maar. Hij moest ergens in zijn achterhoofd houden dat hij niet te arrogant ging doen, dat werd nooit gewaardeerd. Ace keek hem recht aan Mider bleef terug kijken, je kon hem niet intimideren met een blik.
"Ik zou je moeten vragen wat je ons te bieden hebt, maar met een postuur als de jouwe, kan ik bijna wel raden dat brute kracht een van jouw specialiteit is." Een grijns trok over de bek van de witte wolf. Het werd duidelijk gewaardeerd dat hij zich wilde aansluiten bij deze roedel. Het deed Mider goed, het gaf hem het gevoel dat hij een grote kans had om het ver te schoppen. "Verras me, maar vertel me eerst je naam."
De jonge wolf ging even verzitten voordat hij sprak met zijn lage stem. 'Mider is de naam. Mijn kwaliteiten zijn sterkte, dat heb je goed geraden,' Begon hij te spreken. 'Ik ben loyaal en als ik me bij 'Paramount' aansluit, dan zal ik er ook blijven tot er niets meer van de groep overblijft.' Misschien wat te slijmerig, hopelijk zou Ace zich er weinig van aantrekken. Mider was niet goed met woorden, met zijn klauwen echter wel. Niet dat de wolf dom was, hij was meer van de kracht dan gewoon diplomatische overeenkomsten. En paramount leek daar ook niet van. 'Ik ben niet van de woorden, of het diplomatische gebeuren. Geef mij een gevecht en ik win.' Zei hij duidelijk. Hij hoopte Ace hiermee te overtuigen dat hij wel zeker een plek waard was. Ach, hij wist het allang, natuurlijk was hij hier welkom.

Terwijl Mider zijn punten opnoemde die hij wilde opnoemen bleef hij naar Ace kijken. Hij wilde elk trekje zien, elke verandering in zijn gezicht, zowel positief als negatief. Tot nu toe leek het alsof hij de juiste dingen had opgenoemd. Als Mider er zo over nadacht, kon dat ook wel kloppen. Het was alsof hij genetisch gemaakt was voor deze groep. Alles wat hij zei leek te kloppen in het plaatje. Van wat Mider had begrepen van de groep tenminste. Hij had gehoord dat ze geen vast kamp hadden, dat de wolven deden wat ze wilden, maar dat er wel een duidelijk onderscheid was in wie heerste en wie luisterde. Het zou wennen moeten worden, dat zeker. Mider deed het liefst wat hij wilde, maar als het tegen de regels in ging kon hij wel fluiten naar een goede plek in de pack. "Dan heb ik jou nog vrij weinig te vragen. Je komt alle eisen tegemoet." Mider knikte weer, niet zeker wetend waarom. "Als jij gelooft in wat je zegt, zal het je goed afgaan in Paramount. Ik hoop voor je dat je om kunt gaan met autoriteit, je luistert namelijk naar alles wat ik je opgeef. Ben je op de hoogte van de gang van zaken binnen de groep?" Even bleef het stil tussen de twee wolven. Mider wist niet goed wat hij hier op moest zeggen. 'Ik denk dat als je het herhaald het wel duidelijk zal zijn.' Zei de jonge wolf vervolgens.

De wolf bewoog wat met zijn oren toen de regels, die hem vaag bekend waren, weer ter oren kwamen. "Het belangrijkste is, is dat je mij en de andere leden respecteert. Wij willen onze macht uitbreiden door middel van het veroveren van gebied en het veranderen van de gedachtegang van anderen. Degene die dit weigeren, horen absoluut niet thuis in het Nieuwe Tera, en mogen dan ook verwijderd worden." Het klonk als muziek in zijn oren. De witte wolf verheugde zich nu al op het vechten, op het voelen van de adrenaline door zijn lijf. Het maakte hem nu al opgewonden, maar Mider hield zich in en legde zijn staart om zijn poten. De punt van zijn staart bewoog zachtjes op en neer. "Geen gerotzooi met vriendinnetjes - omgaan met zwakkelingen wordt niet gewaardeerd. Er gelden dan ook niet bepaald zachte straffen voor het overtreden van de geboden." Vriendinnetjes? Dat was serieus een regel? Mider was meer van de One-night stands. Niet dat hij een player was, zeker niet. Hij zag zichzelf gewoon niet in een vaste relatie. En eigenlijk had de reu nooit nagedacht over het hebben van een vriendin. Tijdsverspilling. Over de zwakkelingenregel kwamen een paar vraagtekens omhoog, maar Mider verwachtte dat die regel hem wel snel duidelijk werd. 'Ik begrijp het.' Zei de wolf nadat Ace klaar was met zijn verhaal. 'Ik zal je weinig tot last zijn.' Vervolgde hij er nog achteraan. Misschien was het joinen van een pack een van de beste ideeën geweest die Mider had gehad tot nu toe.