man wat haatte Lyal deze plek. Hij was niet gauw bang en opzich hier ook niet, maar alleen al het idee dat je niet precies wist wat hier huisde was al verschrikkelijk. Echter was hij hier alleen maar gekomen voor het eten, omdat hij heel veel honger had na lang geen prooi te hebben gevonden. Er waren vele roedels hem voor geweest op de vorige plekken waar hij was geweest. Maar hier, hier zouden ze niet snel komen. hier was hij veilig voor de andere wolven. in de verte Zag hij bij het water wat bewegen. ''wat was dat?' vroeg Lyall zich af. Hij sprintte snel dichterbij en zag dat het een abnormaal grootte vis was. toen hij nog dichterbij was zag hij dat de vis aan 1 kant opengereten was door een hele grote stok. nou mooi voor hem dan kon hij die vis mooi opeten. giftig was de vis gelukkig ook niet, hij had daar 1 keer last van gehad en dat was vreselijk. met gulzige happen begon hij te eten en na zon 5 minuten was al een heel groot deel van de vis weg. 'Hmm ik had liever wild gehad maar als dat er dan toch niet is dan maar vis.' dacht Lyall. hij hoorde een stukje verderop een wolf huilen en daar op nog een wolf andwoorden. Oh nee er zijn ook anderen! dacht Lyall. dit ging fout maar veel kon hij niet doen. hij bleef maar bij de vis staan en hoopte dat zn nu nog lichte wonden niet gezien zoude worden.